| Notities: |
| -Persoon | Hij was ook bekend als Reinoud de Strijdbare. Reinoud I was graaf van Gelre van 10-01-1271 tot zijn dood. Zijn naam wwordt ook geschreven als Raynald, Reinals, Reynald of Reynout.
Reinoud werd geboren als zoon van Otto II, graaf van Gelre. Vanaf 1274 was hij gehuwd met Irmgard van Limburg (overleden 1283), de erfgename van hertog Walram IV van Limburg. Dit huwelijk bleef kinderloos.
Reinald richtte zich net alls zijn vader politiek op het zuiden. Niet uit berekening maar meer uit dynastieke overwegingen, hij was gehuwd met de erfdochter van het Hertogdom Limburg. Na het ovelijden van zijn echtgenote in 1283 noemde hij zich comes Gelrie et dux Limburgensis. Hij verloor dit gebied na zijn nederlaag bij de Slag bij Woerdingen.
Nog in 1279 kocht hij het graafschap Kessel aan evenals de heerlijkhedsrechten over de linker-Maasoever en Monchengladbach.
Na de moord op Hendrik II van Gelre erfde diens neef Reinoud in 1284 de Heerlijkheid Montfort, een district van het hertodom Gelre, waartoe ook het Kasteel Montfort behoorde.
Bij de slag bij Woeringen in 1288 wilden de graven van Gelre hun macht uitbreiden over het hertogdom Limburg, wat jammerlijk mislukte. Volgens legende gaf hij zich over met twee veren in elke hand. Reinoud had zich hiervoor echter in de schulden gestoken en zag zich daardoor verplicht om de inkomsten van zijn graafschap Gelre van 1288 tot 1293 te verpachten aan zijn schoonvader Gwijde van Dampierre, graaf van Vlaanderen. De Vlaamse heerschappij heeft bijgedragen aan de bouw van een modern doeltreffend territoriaal bestuiur.
Reinoud werd in 1317 door de Duitse tegenkoning Frderik de Schone in de rijksvoorstenstand verheven, hetgeen echter door keizer Lodewijk IV niet erkend werd.
In 1318 werd hij afgezet. Daarna regeerde zijn zoon onder voogdij. In 1320 werd Reinoud I door zijn eigen zoon, Reinoud II, gevangen gezet in de kerker van de Grauwert, een verdedigingstoren van Kasteel Montfort. Daar is hij zes jaar later overledenen en werd op 21 -10-1326 in het klooster Graefenthal begravan. |
|